درد علی دو گونه است
یک درد، دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می‌کند. و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه‌شب‌های خاموش به دل نخلستان‌های اطراف مدینه کشانده. و به ناله در آورده است .
ما تنها بر دردی می‌گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرق‌اش احساس می‌کند. اما، این درد علی نیست . دردی که چنان روح بزرگی را به ناله در آورده است،تنهائی است . که ما آن‌را نمی‌شناسیم !! باید این درد را بشناسیم. نه آن درد را . که علی درد شمشیر را احساس نمی‌کند . و.ما. درد علی را احساس نمی‌کنیم."
دکتر علی شریعتی
درباره این سایت